Kırılgan bir tekerlemeyim dudaklarında şimdi
Sussan unutulacağım
Ve ağzında kaybolan bir ses olacağım
Belli belirsiz bir iz belleğinde
Düşeceğim konuşsan
Ben en çok seninle seveceğim ölümü
Hiçbir şey kalmayacak belki sevda fısıltılarından

Umutsuz bir yalnızlığa düşeceksin bir zaman
Yüreğindeki sessizliğe dar gelecek koca dünya
Hatırlayacaksın beni belki istemeden
Belki solgun bir tebessüm dudaklarında
Bir Yasemin hüznüyle solarken ufuklar
Üstüne üstüne gelecek karanlığın içinden karanlıklar
Ben en çok seninle seveceğim ölümü
Gözlerindeki tılsımda kaybolurken acılar

Seni sayıklıyor olacağım giderken çok uzaklara
Ve beni susturuyorken ölümün soğuk busesi
Ellerine uzanacağım fakat kaybolacaklar
Gözlerim gözlerine mühürlenmiş
Anılar ve zaman orada, öylece donup kalacaklar
Ben en çok seninle seveceğim ölümü
Yokluğunun şahdamarıyla öpüşürken dudaklarım 
Ruhum parçalanacak ve sönecek ışıklarım

Vedat Nusret Torun