Kırılgan bir tekerlemeyim
dudaklarında şimdi
sussan unutulacağım
ve ağzında kaybolan bir ses olacağım
belli belirsiz bir iz belleğinde
düşeceğim konuşsan
ben en çok seninle seveceğim ölümü
hiçbir şey kalmayacak belki
sevda fısıltılarından

Umutsuz bir yalnızlığa düşeceksin
bir zaman
yüreğindeki sessizliğe
dar gelecek koca dünya
hatırlayacaksın beni belki istemeden
belki solgun bir tebessüm dudaklarında
bir yasemin hüznüyle solarken ufuklar
üstüne üstüne gelecek
karanlığın içinden karanlıklar
ben en çok seninle seveceğim ölümü
gözlerindeki tılsımda kaybolurken acılar

Seni sayıklıyor olacağım
giderken çok uzaklara
ve beni susturuyorken ölümün
soğuk busesi
ellerine uzanacağım fakat kaybolacaklar
gözlerim gözlerine mühürlenmiş
anılar ve zaman orada
öylece donup kalacaklar
ben en çok seninle seveceğim ölümü
yokluğunun şahdamarıyla öpüşürken
dudaklarım,ruhum parçalanacak ve
sönecek ışıklarım