Adamın Durumu-Kıyıdan Kıyıya

Bir yerlerden daha hatırlıyorum
karşımda duran dinginliğin kokusunu
köpüklenemeyen kıpırdanmalar değil de sanki
bana bakma diyen birdenizinsesinden
yaşadığım tanıdık bir tedirginlik bu
beni anlama diyen şiirlerin gözlerinden

Kim bıraktı maviliğin kenarına bu kıyıyı
böylesine uzun ve durağan
nedir bu yanı başında
kendinden emin bir kadının saçları gibi
toplanan ve kendiliğinden dağılan
bir yerlerden daha hatırlıyorum baktıkça maviliğe
beyaz bir kadının teninden geçmeyi
sonra kararsızca irkilerek
esmer bir kadının teninde durmayı
durduğum yerler dışımın sayısız kalabalığı

Oysa biz burada
bu denizin orta yerindeki kıyısında
kaç kişiyiz ki toplasak

Bir martı uçtu yalpalayarak
kanatlarında ağır ve güneşsiz gökyüzü
iki kadın gülüştü
dişlerinde çarpık kahkahaların görüntüsü
ben bir çocuğu korkuttum
yada çocuk değildi de
içimde esrik bir korkuyu susturdum
ağlamak isteyen
ama ağlayamadıkça tepinen
ve büyük kelimelerle bakan bir korkuyu

Bilmem ki
bu dört yalnızlık beni nereden buldu
ve kim topladı
bu dört yalnızlıkla yalnızlığımı
sonra orta yerimden bu ıssızlığa böldü
kıyıdan kıyıya geçerken düşüncelerim

Denizin bu orta yerindeki kıyısında
bu kadar çok yalnızlığı içime kim koydu

 
 
vedat nusret torun