Seni izliyorum
büyük bir geminin
görülebilir uzaklığında
ama mutlaka bir yerlere giden
ve üzerinde telâşlı martıların uçuştuğu
düşünüyorum!
bakışlarınla çizdiğin resimler var ya
o resimler ölümdür
özlemlilerin en çok korktuğu

Unutma içindeki o mutsuz
ama yine de güneşe bakabilen çocuğu
öldürme!
konuğun olsun gülümseyişinde
ılık esintilerle gelen o dayanılmaz uzaklar
ne zaman solgun bir resim olursa anılar
işte o zaman ölebilir dostluklar
dostumsun

Anlaşılmaz bir yalnızlık büyüyor içimde
ve şiirlerimin bütün sokakları
uçsuz bucaksız mezarlıklar barındırıyor artık
anlıyorum ki
yaşanabilir bir yalnızlık varsa
ayaklarımın bütün yorgunluğuna rağmen
gidilebilecek bir yerler de vardır
ölümle tarif edilen bütün aşklar
şairlerin yalanıdır

Bırakma içindeki o hüzünlü
ama yinede
gülüşünde eşsiz kokulu çiçekler gizleyen çocuğu
öldürme

Ne zaman unutulmayla başlarsa uzaklar
işte o zaman ölebilir dostluklar
unutmuyorum, unutmuyorum
dostumsun

vedat nusret torun