Ömrümün yürüdüğü
bütün yollar beni
karanlık bir çıkmaz da unutacak
unutacak ve ardında
sorular bırakmadan çekip gidecek
hiçbir sevdanın büyümediği yerlere

ve keder beni
çocuğunu emziren
kadın sabrıyla sınayacak

Hicranım
Unut beni sen de
ağlayan çocukların gözlerinde
sormasınlar adımı sanımı
ki ben sevdanın isyanı bir suçum
ölmekten geçen yürek yangınlarının
ve bir gün mutlaka
haykıracak olan suskunlukların
o yasak, karanlık ve
o irin dolu çıbanıyım

Sessizliğim
İsyan olmalıysa her suskunluğun adı
ve vurulmalıysa kaçakların
gölgesine yansıyan her ümit
buradayım
bükülmez yeminler gibi durmaktayım

özgürüm
kimsenin dokunmadığı duvarlar kadar
hiçbir kuş kadar özgürüm
özgürüm hiçbir hürriyet özlemi kadar
anlıyorum işte
anlatılmaz ilticalar içinde hürüm

Vedat Nusret Torun